MINANGKABAU

2 comments
Berawal dari berita yang menyebutkan gempa beserta tsunami di Mentawai, Sumatra Barat. Apa? Gempa lagi?
Sesaat ingatanku melayang ke kejadian tahun lalu. Gempa juga meluluhlantakkan kampung halamanku. Sehari sebelum gempa, saya masih berada di sana, bermain di ngarai sianok, lewat jembatan goyang di ngarai, ke pantai Pariaman, menghabiskan malam di jembatan Siti Nurbaya, merasakan dinginnya air Tabek Barawak yang mengalir di kaki gunung marapi, ke Batusangkar, main-main di Istano Basa pagaruyuang -yang dengan sedihnya hancur terbakar- , merasakan cipratan air Lembah Anai, menjelajah ke dalam Ngalau di Payakumbuh, berendam di pemandian air panas Aia Angek Solok, makan ikan bilih Singkarak dan pensi Maninjau serta berbagai tempat indah lainnya. Namun, sesampainya di Jakarta, saya langsung mendapat kabar kalau Padang diguncang gempa.
Semuanya hancur.
Lalu terdengar tangisan.
Rumah kak ii tempat saya menginap di malam terakhir sebelum balik ke Jakarta hancur karena gempa. Dzaki trauma karena terjebak gempa di dalam Plaza Andalas sampai-sampai hingga hari ini dia selalu ketakutan setiap kali melihat PA (kasihan anak sekecil itu sudah punya trauma). Teringat tahun terakhir saya di SMA ketika gempa juga mengguncang bumi Minang. Tiga malam saya tidur di tenda di lapangan voli di sebelah warung papa. Dinding sekolahku hancur. Waktu itu, saya merasa begitu ketakutan dan menganggap itulah bencana terparah yang pernah saya rasakan.
Namun gempa 2009 di Padang membantah semuanya. Padang luluh lantak.
Dan tahun lalu, ketika lebaran saya pernah merengek ke mama untuk jalan-jalan ke Pulau Sikuai, sebuah pulau di gugusan kepulauan Mentawai yang telah di sulap menjadi sebuah tempat wisata. Waktu itu mama tidak mengizinkan karena cuaca buruk dan ombak sedang besar sementara jadwal kapal yang menuju pulau itu masih bermasalah. Namun mama berjanji, lebaran tahun depan -artinya tahun ini- jika keadaan memungkinkan, kita akan ke Sikuai. Tapi lagi-lagi batal karena cuaca buruk -sering hujan- dan saat itu lagi ribet-ribetnya nikahan kak Ira sehingga niat ke Sikuai lagi-lagi batal.
And then, sekarang saya mendapat kabar terjadi gempa dan tsunami di mentawai, tepatnya di Pulau Pagai. Meski Mentawai dan Sikuai itu jauh tapi mereka sama-sama sebuah pulau dan sampai kapanpun, izin ke Sikuai tidak akan pernah turun.
Ya Tuhan, haruskah keluargaku kembali menangis?
Minang Kabau Manangih
Vokal: Zalmon
Cipta: Taswin Zoebir

Mangko isak juo, sabak juo
Bathin ranyuah juo, leno juo
Di siko rang Minangkabau
hatinyo tapanggang
Puncak nan bagonjong tapanggang
Puncak nan bagonjong istano rajo
Bumi tampek bapijak raso baguncang
Badan barabuik leno jo bayang-bayang
Alun lai abih tangih di mato
Gampo manimpo oi mamak
Urang nan pusako apo sababnyo
Bulan turunkan juo
Cahayo ka bumi cewang
Halaulah baa angin limbubu
Kok pandai lapiak sumbahyang ko
manjadi saksi bagumam pinto
bagumam pinto yo ka nan Satu
Leno sansai juo, lenyai juo
Bilo ka jauahnyo panangguangan
Ya Allah Rabbul Izati
Ampunkan doso kabakeh si urang
Minangkabau pintak nan jo pinto
Bulan turunkan juo
cahayo ka bumi cewng
halaulah baa angin limbubu
kok pandai lapiak sumbahyang ko
manjadi saksi bagumam pinto
bagumam pinto yo ka nan Satu
http://www.youtube.com/watch?v=ieFVbQwYxI8&feature=related

Lagu Zalmon di atas mungkin tepat untuk menggambarkan keadaan bumi Minang. Manangih? Gampo, tusnami, gunuang malatuih, istano Pagaruyuang tabaka, what else?
Dan di sini saya dan urang perantauan hanya bisa tersenyum miris mendengar panggilan dari ranah minang.
Dangalah Minang Maimbau
vokal: Watty Yusuf

Dangalah danga mak minang maimbau
Tanyo batanyo
Gunuang singgalang jo gunuang marapi ndeeh mak
Urang rantau antah bilo lah ka pulang mak
Hanguih hati dek rindu nan jo taragak
Hanguih hati dek rindu nan jo taragak
Tinggi yo tinggi sayang
Si buruang tabang si buruang tabang
Lubuak mananti tingga jo hati risau
Kok sampai hilang sayang
Sanak di rantau ndeeh mak
Maratok bumi manyasa alam Minangkabau
Maratok bumi manyasa alam Minangkabau

Tapi, apapun yang terjadi, Minangkabau tetaplah Minangkabau, tanah kelahiranku, tempatku tumbuh dewasa. Tempat yang ku cintai.
Minangkabau

Minangkabau ranah nan den cinto
pusako bundo nan dahulunyo
rumah gadang nan sambilan ruang
rangkian balirik di halamannyo
Bilo den kana hati denai taibo
tabayang-bayang di ruang mato
bilo den kana hati denai taibo
tabayang-bayang di ruang mato
Untuk keluargaku di bumi Minang, keep smiling and be strong because God is always beside you -beside us.
love,

SHARE:
Next PostNewer Post Previous PostOlder Post Home

2 comments

  1. Hi kakak.. :)
    nemu blog ini setelah blogwalking...
    iseng iseng visit lah ko malah suka...
    hehehehe...
    Boleh kan mampir mampir disini ?
    Salam kenal ya...
    mampir juga d blog ak ya kalo senggang...
    http://helda-inside.blogspot.com
    makasiih n salam kenal :)

    ReplyDelete
  2. Halo juga Helda. Thanks ya sudah datang berkunjung. Selamat menikmati ya

    ReplyDelete

BLOG TEMPLATE CREATED BY pipdig